W tym cyklu przedstawiamy święta, które zostały ustanowione w celu podtrzymania obyczajów, promocji swojego regionu i kraju. Nie są to święta z urzędową pieczątką. To zabawa, która łączy, a nie dzieli.

Dzień chleba na zakwasie

1 kwietnia to dzień upamiętniający chleb robiony na zakwasie. Święto to jest popularne w Stanach Zjednoczonych, ale w wielu innych krajach świata zdobywa swoich zwolenników.

Co to jest zakwas chlebowy? To mieszanka mąki i wody. Te dwa składniki, połączone w odpowiednich proporcjach, w temperaturze 25-30°C, pozostawione na jakiś czas zaczynają pracować. Odbywa się proces fermentacji za sprawą bakterii kwasu mlekowego i dzikich drożdży. Po dodaniu zakwasu do ciasta chlebowego następuje wyrośnięcie ciasta. Trzeba zaznaczyć, że pomimo obecności dzikich drożdży, za wyrośnięcie i zakwaszenie ciasta jest odpowiedzialny kwas mlekowy. 

Czym chleb na zakwasie sobie zasłużył, aby mieć własne święto? Chleby na zakwasie są zdrowsze od drożdżowych. Mają korzystniejszy wpływ na pracę jelit i florę bakteryjną układu trawiennego. Doskonale uzupełniają dietę osób chorych na cukrzycę (niski indeks glikemiczny), wspomagają diety odchudzające, dłużej utrzymują świeżość (nawet do 7 dni, podczas gdy pieczywo drożdżowe wytrzymuje 1-2 dni). 

W zależności, jaki rodzaj pieczywa chcemy otrzymać, wykorzystujemy zakwas żytni lub pszenny.

• Zakwas żytni. Ma ciemny kolor, intensywny smak i zapach, jest bogaty w enzymy i składniki niezbędne w fermentacji. Jest gęsty i łatwy w utrzymaniu. Idealny do wypieku chlebów „cięższych” (np. tradycyjny chleb żytni). Ciasto chlebowe na zakwasie żytnim w połączeniu z intensywnymi dodatkami jak na przykład melasą czy kminkiem daje bardzo dobre pieczywo w stylu skandynawskim lub niemieckim.
• Zakwas pszenny. Jest zdecydowanie łagodniejszy od zakwasu żytniego. Ma także jaśniejszy kolor. Pieczywo wypiekane na zakwasie pszennym jest jasne, puszyste. Służy do wyrobu bagietek, bułek. Dzięki łagodności smaku i aromatu doskonale się nadaje do piekarniczych eksperymentów (zmiana proporcji składników, gatunku i rodzaju mąki, dodatków). 

 Día del Burrito. Dzień burrito

Dzień burrito wypada w pierwszy czwartek kwietnia. W tym roku jest to 3 kwietnia. Czym jest buritto? To pszenny lub kukurydziany placek (tortilla) faszerowany mięsem i czerwoną  fasolą. Zawinięty w taki sposób, aby nadzienie nie wypłynęło w czasie jedzenia. To meksykańskie danie, często podawane na kolorowej zastawie obiadowej, jest chyba najpopularniejszym przedstawicielem kuchni Meksyku na świecie. Popularność kuchni meksykańskiej spowodowała, że takie potrawy burrito, tacos, tortilla, guacamole, ceviche czy quesadilla są praktycznie dostępne na całym świecie. Trzeba jednak pamiętać, że buritto w Meksyku jest inne od tego, które znamy z barów w USA czy Europie. Klasyk meksykański to fasola i mielone mięso. Jednak każda kuchnia należy też do smakoszy i odkrywców nowych smaków. Dlatego nie ma jednego kanonu buritto. Placek ten przeszedł różne przemiany i dzięki temu możemy zjeść buritto z różnymi składnikami, takimi jak:

• kurczak, wołowina lub mieszanka tych mięs;
• ryż, warzywa, ser;
• ziemniaki, chili, ser i boczek (tzw. buritto śniadaniowe);
• a nawet frytki lub sushi.

Niezależnie od nadzienia fani burito tworzą grupy miłośników sosów do tego dania: guacamole, salsa i pico de gallo. Na północy Meksyku dużą popularnością cieszy się chimichanga, czyli odmiana burrito smażona na oleju lub maśle. Burrito pod względem różnorodności przypomina pizzę, którą można także stworzyć na wiele sposobów.

Dzień Szwedzkich Cukierków. Polkagrisens dag

20 kwietnia w Szwecji obchodzi się Polkagrisens dag. Święto to poświęcone jest cukierkom w kształcie laski, w biało-czerwonych barwach. Głównym miejscem obchodów tego święta jest mała miejscowość Gränna, w szwedzkim regionie Småland. Dzięki cukierkom w kształcie laski Gränna jest ważnym miejscem na turystycznej mapie Szwecji. To właśnie tam ponad 160 lat temu, młoda wdowa Amalia Eriksson rozpoczęła produkcję cukierków polkagrisens. Skład tego przysmaku jest dość prosty: woda, cukier, ocet i mięta pieprzowa. Produkcja wymaga jednak dokładności i staranności. Obecnie produkuje się też inne smaki między innymi: karmelowy, malinowy, krówkowy, truskawkowy, czekolady, lukrecjowy. Amalia Eriksson stała się wzorem dla wielu kobiet, pragnących podążać własną drogą. Samotna wdowa z dzieckiem, która stworzyła produkt ceniony na całym świecie, inspiruje do dziś. Sam cukierek jest popularnym symbolem szwedzkiego rzemiosła i dumy narodowej. Miejsce „narodzin” polkagrisens, czyli Gränna jest do dzisiaj centrum produkcji tego oryginalnego karmelka.